Ο Αλέκος Ζαγορίτης από το Παλαιόκαστρο Χαλκιδικής εκτρέφει περίπου 700 βοοειδή στη μονάδα κρεατοπαραγωγής θηλαζουσών αγελάδων.
Παλαιότερα εντάχθηκε δυο φορές σε μικρά αγροτικά επενδυτικά προγράμματα (σχέδια βελτίωσης) αλλά μάλλον δεν θέλει να το θυμάται. «Πέντε χρόνια παιδεύτηκα για να πάρω άδεια λειτουργίας για τη μονάδα, αλλά τελικά την πήρα», λέει.Γύρισε όλη την Ευρώπη για να δει πώς..
λειτουργούν οι μονάδες εκεί. Στην καθετοποιημένη μονάδα απασχολούνται σήμερα 10 άτομα, έχει μάνες, πουλάει μοσχάρια, έχει και κρεοπωλείο.
Η μονάδα του αντιπροέδρου του Συνδέσμου Ελληνικής Κτηνοτροφίας δημιουργήθηκε από τον πατέρα του Δημοσθένη, το 1975, ενώ ο ίδιος ήταν μόλις 10 χρόνων. Σπούδασε στη Γυμναστική Ακαδημία αλλά προτίμησε ν' ασχοληθεί με την οικογενειακή επιχείρηση.
«Ο Ελληνας κτηνοτρόφος νομίζει ότι αγοράζοντας μια ξένη φυλή θα είναι καλύτερα. Τώρα τελευταία που ανακηρύχθηκε η ξανθόχρωμη φυλή, ελληνική κρεατοπαραγωγική, έρχονται και μου ζητούν, αντί ν' αγοράζουν απ' έξω γαλλικά μοσχάρια. Τα δικά μου προέρχονται από την αυτόχθονη φυλή Συκιάς, αλλά έχω κάνει εδώ και 25-30 χρόνια γενετική βελτίωση. Το μέσο Ελληνα κτηνοτρόφο τον κοίμισε η επιδότηση, αντί ν' ασχοληθεί με την παραγωγή, και δεν εκπαιδεύτηκε σωστά. Στη Γερμανία τα παιδιά κάθονται δυο χρόνια στα θρανία κι άλλα δυο κάνουν πρακτική για να μάθουν. Στην Ελβετία δίπλα σε πεντάστερα ξενοδοχεία βόσκουν αγελάδες και δεν υπάρχουν ούτε οσμές ούτε εκπομπή αμμωνίας. Δεν μπορεί για ένα επάγγελμα τόσο σημαντικό, που αφορά τη διατροφή των ανθρώπων, να μη χορηγείται άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Αν υπήρχε ανάπτυξη στη βοοτροφία θα κερδίζαμε 180.000 ώς 200.000 θέσεις εργασίας, γιατί υπάρχει ζήτηση. Και είναι σαφές ότι πρέπει να πάμε και στην παραγωγή ζωοτροφών. Το βιώσιμο μοντέλο για μια μονάδα στην Ελλάδα είναι 120-150 μάνες, σύμφωνα με μελέτη από το τμήμα Ζωοτεχνίας της Κτηνιατρικής του ΑΠΘ».
Από τα 700 ζώα που διαθέτει οι 350 είναι μάνες. «Ερχονται φοιτητές της Κτηνιατρικής, συνάδελφοι απ' την Ελλάδα, μαθητές και μένουν άφωνοι. Υπάρχουν ζώα αλλά δεν υπάρχουν οσμές. Υπάρχουν βέβαια και μερικά παιδιά που μπερδεύουν το κατσικάκι με το μοσχαράκι γιατί δεν τα έχουν ξαναδεί από κοντά! Ολοι έχουν στο μυαλό τους τον παραδοσιακό τσοπάνη κι εδώ βλέπουν μια επιχειρηματική δραστηριότητα».
Βλάχος στην καταγωγή ο 30χρονος Ζήσης Παρλίτης από τον Αμπελώνα Λάρισας, πρόεδρος του τοπικού κτηνοτροφικού συλλόγου και μέλος της Πανελλήνιας Ενωσης Κτηνοτρόφων. Διαθέτει αρμεκτήριο και δουλεύει μαζί με τον πατέρα και τον αδερφό του. Είναι μετακινούμενοι αλλά βάζουν και δικά τους κριθάρια για βοσκή, νοικιάζουν έκταση 150 στρεμμάτων.
Εχουν 1.000 πρόβατα της φυλής Χίου, αλλά για να δημιουργήσουν πιο σύγχρονες εγκαταστάσεις έπρεπε να γίνουν και επισκέψεις σε μονάδες στο εξωτερικό: Βέλγιο, Ιταλία, Σαρδηνία.
«Εμείς στην Ελλάδα δεν ασχολούμαστε τόσο με το κρέας όσο με το γάλα. Στο εξωτερικό είναι πολύ μπροστά σε σχέση μ' εμάς», τονίζει.
Ο ίδιος δίνει την παραγωγή του σε τυροκομείο, για την παρασκευή τυριών. Ωστόσο, σχεδιάζεται η οικογενειακή επιχείρηση να επεκταθεί και να δημιουργηθεί ένα κρεοπωλείο κι ένα τυροκομείο. Οπως λέει, υπάρχει η δυνατότητα αυτή, διότι όλα γίνονται με πολύ προσωπική εργασία, με βελτίωση κι εκσυγχρονισμό των κατασκευών που ήδη υπήρχαν από την οικογένεια, με αγορές ζωοτροφών από την αρχή της σεζόν στο αλώνι. «Στην περιοχή μας -λέει- όλοι οι παραγωγοί έχουν εκσυγχρονιστεί, όλοι κοιτούν να βελτιωθούν, για ν' αντέξουν την κρίση».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου