Θέσεις και απόψεις για την «επένδυση» στο Τοπλού από τον Περιβαλλοντικό Σύλλογο Ιτάνου

Παλαίκαστρο 4/11/2012

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΣ  ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΙΤΑΝΟΥΤαχ. Δ/νση: Παλαίκαστρο Τ.Κ. 72300

Πληροφορίες: Μανόλης Τσαντάκης  Τηλ. 28430 61305

Θέσεις και απόψεις για την «επένδυση» στο Τοπλού από τον Περιβαλλοντικό Σύλλογο Ιτάνου

Πέρασαν περίπου 2 χρόνια από τον Δεκέμβριο του 2010, όταν το Συμβούλιο της Επικρατείας στο οποίο είχαν προσφύγει περιβαλλοντικές οργανώσεις μαζί με  300  πολίτες από τη περιοχή της Σητείας αποφάσισε την ακύρωση της διυπουργικής απόφασης που ενέκρινε την τερατώδους διαστάσεων και αμφιβόλου αξιοπιστίας επένδυση της βρετανικής εταιρείας Minoan group, βάζοντας τέλος σε ένα σήριαλ που κράτησε όμηρο όλη την ευρύτερη περιοχή της Σητείας πάνω από 20 χρόνια!. Μιας επένδυσης που με κανένα τρόπο δεν θα έπρεπε να εντάσσεται στις αμιγώς τουριστικές επενδύσεις, διότι τα πέντε χωριά με τις 7 χιλιάδες κλίνες που προγραμμάτιζαν, ένα χωριό πάνω σε κάθε μια από τις πεντακάθαρες και παρθένες παραλίες του τόπου μας προορίζονταν σύμφωνα πάντα με την ίδια την εταιρεία να διατεθούν προς πώληση ως παραθεριστικές κατοικίες! Μιας επένδυσης που προβλημάτισε ευτυχώς αρκετούς συμπολίτες μας, αλλά και πολιτικούς από όλους τους χώρους, δικηγόρους, επιστήμονες, δημοσιογράφους, ώστε να ξεκινήσει μια έρευνα που έβγαλε στο φως, πάνω από όλα, ότι επρόκειτο περί μιας εταιρείας σχεδόν φάντασμα, με γραφεία μια οικιακή θυρίδα σε κάποια γειτονιά του Λονδίνου, εισηγμένης όμως  στην αγορά AIM (αγορά υψηλού ρίσκου επενδύσεων) του χρηματιστηρίου του Λονδίνου, αντλώντας κεφάλαια από ανυποψίαστους μετόχους που ονειρεύονταν φτηνές διακοπές με θέα τη θάλασσα κάτω από τον υπέρλαμπρο Κρητικό ήλιο.

Μοναδικό  περιουσιακό τους στοιχείο ήταν λίγες σελίδες διάτρητης σύμβασης που υπέγραψαν με το ίδρυμα, το οποίο συστάθηκε για αυτό τον σκοπό, χωρίς καμιά ενημέρωση και διαβούλευση με τη τοπική κοινωνία που στη κυριότητα της ανήκει ηθικά όλη αυτή η τεράστια περιουσία της Μονής Τοπλού. Μιας σύμβασης που ήταν, και εξακολουθεί να είναι, το μεγαλύτερο όπλο της εταιρείας για να πείσει τους μετόχους της.

Ας δούμε όμως με λίγες λέξεις τη πορεία στο χρόνο του «δικού μας» μοναστηριού!.

Η Ιερά Μονή Τοπλού από την εποχή της πρώτης του ανέγερσης στις αρχές του 16^ου αιώνα μέχρι και την Γερμανική κατοχή, έχει να επιδείξει μια αξιοθαύμαστη ιστορική, ανθρωπιστική και επαναστατική διαδρομή που έμεινε να αντηχεί στις μνήμες των ανθρώπων της Κρήτης ως λίκνο αντίστασης και ελευθερίας.

Σήμερα, μετά από τις φιλότιμες προσπάθειες του ηγουμένου της Φιλόθεου Σπανουδάκη, η μονή αναστηλώθηκε εξ’ ολοκλήρου. Ιδρύθηκε επίσης μουσείο χαλκογραφιών, ελληνικών λαϊκών χαρακτικών, αγιογραφίες και εικόνες μεγάλης καλλιτεχνικής και ιστορικής αξίας, αντικείμενα εκκλησιαστικής τέχνης αλλά και σπάνιων βιβλίων. Ωστόσο, αυτά τα αξιοθαύμαστα επιτεύγματα δεν αρκούν ώστε να διατηρήσουν την φήμη του. Το μοναστήρι έμεινε χωρίς μοναχούς αρκετά χρόνια τώρα.

Ο πνευματικός πλούτος έδωσε τη θέση του στον υλικό και αυτό μοιραία το οδηγεί στη παρακμή.

Εδώ έχουμε να κάνουμε και την εξής σημαντική επισήμανση.

Όπως τονίσαμε παραπάνω, ο ηγούμενος μεταβιβάζει σχεδόν όλη την περιουσία
της Μονής, στο εκκλησιαστικό ίδρυμα Παναγία η Ακρωτηριανή που ιδρύθηκε γι αυτόν ακριβώς το σκοπό. Αυτό πιστεύουμε πως ήταν ένα ολέθριο λάθος!

Η βεβιασμένη αυτή κίνηση δηλώνει ότι:
 1. Η γη αυτή που λογικά και ηθικά ανήκει στους κατοίκους του Παλαικάστρου και της γύρω περιοχής αλλάζει χέρια, αλλάζει δηλαδή «αφεντικό». Όσο υπάρχει ο ηγούμενος ως διαχειριστής και τοποτηρητής υποτίθεται όλης αυτής της περιουσίας υπάρχει και μια «εύθραυστη»  σιγουριά.
2. Με την μεταβίβαση, όλη αυτή πλέον η γη περιέρχεται στο ίδρυμα το οποίο θα αποφασίζει πως, πότε και σε ποιόν θα  παραχωρηθεί, ακόμα και να την πουλήσει. Γνωρίζουμε επίσης πως σκανδαλωδώς στο ίδρυμα δεν εκπροσωπείται ο εκάστοτε δήμαρχος της περιοχής αλλά ούτε καν εκπρόσωπος από την τοπική κοινωνία. Αποφασίζει δηλ ερήμην της θέλησης του ποιμνίου!

3. Ο πρόεδρος του ιδρύματος είναι ο δεσπότης Ιεραπύτνης και Σητείας και είναι ισόβιος. Αυτός ορίζει το Δ.Σ και αποφασίζει για τα πάντα. Είναι στην ευχέρεια του να αντικαταστήσει ακόμα και τον ηγούμενο. Ευχόμαστε στον ηγούμενο να είναι πάντα γερός και δραστήριος, σε κάθε περίπτωση όμως τίθεται εύλογα το ερώτημα, ποιος ορίζει ή θα ορίζει στο μέλλον όλη αυτή την τεράστια περιουσία; Μήπως όλα συγκλίνουν ώστε η χερσόνησος του Κάβο Σίδερο μαζί με την αρχαία Ίτανο και το φοινικόδασος Βάι, κατά τους ίδιους περίεργους, όσο και σκοτεινούς  λόγους να έχει την τύχη του Μακρύγιαλου, δηλαδή να περιέλθει στη διακαιοδοσία της Ιεράπετρας υπό τη σκέπη του δεσπότη;

Ερχόμαστε λοιπόν στις νέες εξελίξεις της υπόθεσης σήμερα.

Ο στενός συνεργάτης του πρ. Πρωθυπουργού ( Γ. Παπανδρέου) και αρμόδιος Υπουργός για τις επενδύσεις Χαράλαμπος Παμπούκης δημιουργεί δημόσιο φορέα με την ονομασία «Επενδύστε στην Ελλάδα Α.Ε.» για να παρέχει τις περιβόητες άδειες «fast track».

Σύμφωνα όμως με αρκετά δημοσιεύματα το γραφείο του είχε επαγγελματική σχέση νομικού χαρακτήρα με την εν λόγω Βρετανική εταιρεία και έχει αναλάβει να προωθήσει ανοιχτά και απροκάλυπτα αυτή την επένδυση διαφημίζοντάς τη κιόλας.

Διαφαίνεται λοιπόν ξεκάθαρα, ότι η Minoan group αφού δεν μπόρεσε  με το σπαθί να μπει στη πόλη, προτίμησε την κερκόπορτα, γνωρίζοντας καλά ότι τα κάστρα πέφτουν εκ των έσω.

Τι είναι όμως αυτό που ξελογιάζει τους Βρετανούς και 20 ολόκληρα χρόνια τώρα επιμένουν πιέζοντας ακόμη και μέσω των πολιτικών και προξενικών τους αρχών, διαμηνύοντας  ότι η επένδυση αυτή πρέπει οπωσδήποτε να προχωρήσει διότι πρόκειται για έργο στρατηγικής σημασίας;

Μην είναι τα απέραντα χωράφια της Μονής Τοπλού, με τους φημισμένους βοσκότοπους, με την ποιοτικότερη παραγωγή ζωικών προϊόντων, μην είναι οι όμορφοι μελισσόκηποι που μοσχοβολούν θυμάρι και μεθούν στο διάβα τους όσους επισκέπτονται τους τόπους που δίχως καμιά αμφιβολία βγαίνει το πολυβραβευμένο από διεθνείς διαγωνισμούς μέλι από τους ντόπιους παραγωγούς;

Μην είναι τα ελαιόδεντρα και οι αμπελώνες του μοναστηριού, προϊόντα πασίγνωστα ανά τον κόσμο για την διατροφική τους αξία και την ανώτερη ποιότητα τους;

Μην είναι οι παρθένες και πεντακάθαρες παραλίες, οι μοναδικοί ψαρότοποι με την προστατευόμενη ποικιλία της ποσειδωνίας, τα φύκια αυτά που δίνουν ζωή στην υποθαλάσσια βιοποικιλότητα και κάνουν τόσο ξεχωριστά νόστιμα τα ψάρια της περιοχής μας; Μην είναι το μοναδικό αρχέγονο τοπίο, που στο μεγαλύτερο μέρος του παραμένει αμετάβλητο από την μινωική ακόμη εποχή;

Μήπως να ενδιαφέρονται για τους αρχαιολογικούς μας θησαυρούς που είναι διάσπαρτοι σε όλη την περιοχή της επένδυσης, κοιτίδες αρχαιοελληνικής και μινωικής εποχής, με αρχαία λατομία, με τις κολόνες σχεδόν έτοιμες και λαξευμένες να κείτονται στη γη που τις φιλοξενεί σχεδόν άθικτες εδώ και χιλιάδες χρόνια;

Ή μήπως ενδιαφέρονται για την μοναδική όαση ανάμεσα στο ξηροθερμικό και ξερακιανό τοπίο, το φοινικόδασος του Βαγιού, μοναδικό σε ομορφιά αλλά και το μεγαλύτερο δάσος φοινίκων στην Ευρώπη του σπάνιου ενδημικού κρητικού φοίνικα, που είναι και ο μεγαλύτερος τουριστικός προορισμός στη Κρήτη, που πέρα από την σπάνια περιβαλλοντική και πολιτισμική αξία του είναι και πηγή πλούτου, κρατώντας ψηλά την οικονομία του τόπου; Άλλωστε γι αυτό τον λόγο όλη η περιοχή εντάχθηκε στο δίκτυο Natura 2000, στο πρόγραμμα δηλ. προστασίας των τελευταίων ευρωπαϊκών οικοτόπων.

Αν όλα αυτά και άλλα εξ ίσου σημαντικά μαζεμένα σε μια περιοχή 26,000 στρεμμάτων που εκποιείται προς «αξιοποίηση» υπήρχαν σε άλλη Ευρωπαϊκή χώρα, θα ήταν θησαυρός προς διαφύλαξη, τόπος απόλυτης προστασίας της φύσης, θα είχε προ πολλού ανακηρυχθεί εθνικό, βοτανικό και αρχαιολογικό πάρκο, ιδανικός τουριστικός προορισμός και μοχλός οικονομικής αυτάρκειας και ανάπτυξης.

Αναρωτιέται λοιπόν κανείς, γιατί αυτός ο κρυμμένος θησαυρός να ξεπουληθεί σε ξένες εταιρείες με συμβόλαια 80 χρόνων, αντί να συνεχίσουν οι ντόπιοι να απολαμβάνουν τα φυσικά και οικονομικά οφέλη και τις δυνατότητες εκμετάλλευσης τους με ήπιες μορφές ανάπτυξης, όπως εδώ και πάρα πολλά χρόνια με ημερίδες και επιστημονικές μελέτες που έχουμε φιλοξενήσει στη Σητεία και στο Παλαίκαστρο, καταλήγουμε πάντα στο ίδιο συμπέρασμα της αειφόρου ανάπτυξης και που στη τελική ανάλυση  φαίνεται πως όλοι συμφωνούμε; 

Τι συμβαίνει λοιπόν με τους Βρετανούς που με κάθε τίμημα και κόστος προσπαθούν να εισβάλλουν στο τόπο μας; Μείωσαν τις κλίνες από 7000 σε 2000! Και τα γήπεδα γκολφ από τρία σε ένα. Αναρωτηθήκατε όμως ποτέ γιατί δεν μείωσαν και την έκταση των 26,000 στρεμμάτων; Με την μείωση αυτή όλη η επένδυση εκτός του γηπέδου γκολφ θα μπορούσε να χωροθετηθεί άνετα σε 100 ή 200 ή 300 άντε και 500 στρέμματα. Τους χαρίζουμε και άλλα 500 για να μην τους «ενοχλούνε οι γείτονες». Τα υπόλοιπα 25.000 στρέμματα τι τα θέλουν;

Μιλούν για 1200 άμεσες θέσεις εργασίας σε μια επιχείρηση με 1900 κλίνες. Δηλαδή ενάμιση άτομα για κάθε πελάτη! Θα μου πείτε, θα υπάρχουν καθαρίστριες και κηπουροί. Ας μας πουν επιτέλους αυτοί που υποτιμούν τόσο πολύ το μυαλό και τη λογική μας, σε ποια τουριστική ξενοδοχειακή επιχείρηση του κόσμου απασχολούνται τόσοι πολλοί εργαζόμενοι. Αρκεί να πούμε ότι η μεγαλύτερη εταιρεία λογισμικού στον πλανήτη, η Μicrosoft, απασχολεί 80.000 υπαλλήλους σε 102 χώρες του κόσμου. Έχουμε την εντύπωση πως οι 1200 θέσεις της Σητείας μόνον ως επιχείρημα επιστημονικής φαντασίας μπορεί να ακουστεί. Ας πάψουν λοιπόν να παίζουν ψυχολογικά παιχνίδια με πρόφαση  την οικονομική κατάρρευση και πτώχευση της Ελλάδας. Ας πάψουν όμως και οι ντόπιοι παπαγάλοι να επαναλαμβάνουν και να μεταδίδουν τους ισχυρισμούς των επενδυτών χωρίς να προηγείται η λογική, η έρευνα και η σκέψη. Ας καταλάβουν επιτέλους όλοι οι σκεφτόμενοι πολίτες, ότι οι υποτιθέμενες (άραγε με τι μισθολογικές συμβάσεις) θέσεις εργασίας είναι το μοναδικό υπερόπλο της προπαγάνδας τους για να λεηλατήσουν το πλούτο και τη γη μας, να υποτάξουν την αξιοπρέπεια, εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη μας στη θλιβερή κατάσταση που βρίσκεται η Ελλάδα, μετατρέποντας μας σε εξαρτημένο φτηνό εργατικό προσωπικό, είλωτες και δουλοπάροικους στον ίδιο μας στο τόπο!

Είναι όμως και κάτι άλλο που πρέπει να μας προβληματίσει.

Η κυβέρνηση μετά από εντολή των δανειστών – εκτελεστών μας, έβγαλε στο σφυρί 40 ακατοίκητες βραχονησίδες! Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται και τα δυο νησιά που βρίσκονται απέναντι ακριβώς από την περιοχή της επένδυσης, η Ελάσσα και οι Γράντες, αδιαφορώντας για την οικολογική και την αρχαιολογική τους ιδιαιτερότητα, ενταγμένες και στο δίκτυο Natura. Αναρωτιόμαστε πόσο τυχαία άραγε είναι αυτή η επιλογή ανάμεσα από τις χιλιάδες βραχονησίδες μας;

Ακούγεται έντονα, και δεν είναι φήμες, ότι ξένοι επενδυτές ενδιαφέρονται για εδάφη απ’ όλη την νότια Κρήτη από τη Μεσσαρά ως το Λιβάρι και την Βορειοανατολική πλευρά, Κάβο Σίδερο, Πλάκος, Σκοινιάς, που θα φιλοξενήσουν τεράστιες πετρελαιοδεξαμενές ή και δεξαμενές υγροποιημένου φυσικού αερίου που θα εξυπηρετούν μελλοντικούς σκοπούς μεταφόρτωσης από τη Μέση Ανατολή, την Αίγυπτο και τη Κύπρο αλλά και από την Κρήτη όταν θα αρχίσει η εκμετάλλευση τους! Το ίδιο προσπάθησαν να κάνουν και στα παράλια της Τουρκίας αλλά τους πέταξαν έξω!

Εδώ καλό είναι να θυμηθούμε τι δήλωνε ο σύμβουλος του τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή ο μακαρίτης  Γιάννης Κεφαλογιάννης για την συγκεκριμένη επένδυση.

«Είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο, η μεγαλύτερη απάτη, το μεγαλύτερο ψέμα». Και εξηγούσε: «Το έχω πει στη Βουλή, έκανα ερωτήσεις στον υπουργό της Οικονομίας, στον υπουργό της Εθνικής Άμυνας, στον υπουργό Ανάπτυξης, στον υπουργό ΠΕΧΩΔΕ, διότι αυτό το έργο που προπαγάνδισαν είναι σε μια κατάσταση αυτή τη στιγμή απελπισίας. Τίθεται ακόμη και θέμα εθνικής κυριαρχίας για τη χώρα, όταν μια αναξιόπιστη εταιρεία Άγγλων αναλαμβάνει, με παραχωρητήριο 80 χρόνων, εν λευκώ την εκμετάλλευση 26 χιλιάδων στρεμμάτων από τη Μονή Τοπλού. Οι κύριοι αυτοί, με το παραχωρητήριο στα χέρια, τεμαχίζουν προς χρονοπώληση τη γη, χωρίς ούτε ένα ευρώ στα συρτάρια τους για επένδυση και αξιοποίηση της περιοχής και παίζουν με μετοχές την έκταση σε χρηματιστήρια».

Ας μας προβληματίσει λοιπόν το γεγονός ότι αυτό που λάμπει δεν είναι πάντα χρυσός.

Η Κρήτη ήταν πάντα στόχος και επίκεντρο για τον έλεγχο της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής, ένα ακίνητο αεροπλανοφόρο ύψιστης γεωστρατηγικής σημασίας για τις μεγάλες δυνάμεις. Ας προσγειωθούμε λοιπόν στην ωμή πραγματικότητα όπως αυτή έχει διαμορφωθεί με τις μνημονιακές πολιτικές, προαποφασισμένες ήδη για τη Κρήτη ως Ευρωπαϊκή πλέον αποικία και ακόμα χειρότερα ως Ελεύθερη Οικονομική Ζώνη και ας είμαστε συγκρατημένοι, ειδικότερα όταν ακούμε ξένες μεγάλες επενδύσεις να είμαστε σίγουροι ότι σχεδόν πάντα είναι σε βάρος του ντόπιου πληθυσμού, του φυσικού περιβάλλοντος και της οικονομίας. Καμιά εταιρεία στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν έσωσε ποτέ κράτη και ντόπιες κοινωνίες, αντίθετα όπου ενεπλάκησαν πολυεθνικές, τράπεζες και πετρελαϊκά λόμπι έσπειραν τρόμο, δυστυχία και εξαθλίωση ως αναπόφευκτα αποτελέσματα προδιαγεγραμμένης οικονομικής κατάρρευσης.

Κανείς δεν θα μας σώσει, αν εμείς δεν αποφασίσουμε να σωθούμε από μόνοι μας, αν δεν καταλάβουμε ότι η ανάπτυξη δεν έρχεται ούτε από τις τεράστιες ανεμογεννήτριες και τα ηλιοθερμικά, ούτε από τα φαραωνικά τουριστικά θέρετρα και τα υδροκτόνα γκολφ, ούτε από την απαξίωση, υποβάθμιση και καταστροφή της φύσης αλλά αντίθετα, από την διατήρηση του περιβάλλοντος, την ομοψυχία, την δημιουργικότητα και την αλλαγή της νοοτροπίας μας. Να πετάξουμε τον μανδύα του ραγιαδισμού και να ενδυθούμε με πνεύμα και λόγο οραματικό, όπως ταιριάζει στην ελεύθερη ελληνική ψυχή μας, στην ιστορία μας, στο μοναδικό φυσικό μας περιβάλλον και στις μικρές πατρίδες, τους τόπους που γεννηθήκαμε, αγαπήσαμε ή επιλέξαμε να ζήσουμε.

Για τον Περιβαλλοντικό Σύλλογο Ιτάνου

Ο πρόεδρος Μανόλης Τσαντάκης